28 listopada 2013

Sowia poczta

Notka odautorska, nie pożegnanie!

     Jestem w blogosferze od 2008 roku, ale ENS to pierwsze opowiadanie, które skończyłam. Nie ostatnie – z BH również zmierzam już powoli do finału. Jeśli Bozia da.
     Przyznaję bez bicia, że ryczałam jak małe dziecko, pisząc ten epilog. Wcale nie dlatego, że jest jakiś super wzruszający czy najwyższych lotów, tylko jakaś cholerna część mnie po prostu nie może zaakceptować faktu, że rozstaję się z tą historią na zawsze. Naprawdę pokochałam to opowiadanie, z całą jego płytkością w niektórych momentach, patosem, który tak często mi zarzucano, naiwnością głównej bohaterki i wszystkimi niedociągnięciami.
     Dużo się działo przez te siedemnaście miesięcy pisania Echa. Są rozdziały, z których jestem naprawdę dumna, ale są też takie, na które patrzę z lekkim grymasem. Było groźnie, tajemniczo, było słodko, czasem może za bardzo... Były niedociągnięcia w fabule, które starałam się na bieżąco modyfikować, ale z całym przekonaniem mogę powiedzieć, że ta historia z pewnością ma ręce i nogi. Nieważne, czy równej długości, ale ma.
     Tchnęłam nowego ducha w kanoniczne postacie. Kosztem miłości i zaangażowania odebrałam Hermionie garstkę intelektu, czego niektórzy do dziś nie mogą mi wybaczyć. Okryłam Dracona płaszczem tajemnicy i mroku, dałam mu też nowe serce, i może dlatego większość tak go pokochała. Nie zrobiłam z Rona kretyna, a Harry zachował dawną szlachetność i bezinteresowność. Blaise Zabini do końca posiadał coś ze Ślizgona. Stworzyłam także kontrowersyjną Ester Silverman, wepchnęłam ją w magiczny świat stworzony przez panią Rowling i jestem naprawdę dumna z tego, jak opisałam jej losy.
     Nie spodziewałam się, pisząc prolog, że ENS odniesie taki sukces. To Wy, moi kochani, jesteście tym sukcesem, Wasze zaangażowanie w losy Hermiony i Dracona, oczy doszukujące się błędów w stylu i treści, Wasza obecność z Echem do końca. Do ostatniego rozdziału. Do epilogu, za który – według dużej części z Was – powinnam spłonąć na stosie, bo nie jest szczęśliwy. Dziękuję Wam za to. Dziękuję Wam wszystkim i każdemu z osobna, że wytrwaliście do samego końca, jakikolwiek by on nie był.
     Nie miałam również pojęcia, zaczynając przygodę z ENS, że ta historia stanie się początkiem jednej z najlepszych znajomości w moim życiu. Mówię oczywiście o Niekonkretnej, która swoim optymizmem i uśmiechem niejednokrotnie przywracała mi wiarę nie tylko w świat i ludzi, ale – a może przede wszystkim – we mnie samą. I tym sposobem poznałam także Empatię, a moje życie bez tych dwóch szalonych kobiet byłoby po prostu nudne, żeby nie powiedzieć puste.

     Epilog jest jednym z najkrótszych odcinków w historii Echa (krótszy jest tylko prolog), ale napisanie go zajęło mi prawdopodobnie najwięcej czasu. Ostrzegam, że jest w nim dużo patosu i metafor, ale jeśli ktoś był z ENS od początku, nie powinien mieć trudności z właściwym ich zinterpretowaniem. Starałam się dopieścić go do ostatniej literki, ostatniego znaku interpunkcyjnego i włożyłam w te kilkaset słów całą siebie.
     Dzisiejszy dzień pozostawiam Wam (a przede wszystkim samej sobie) na otarcie ewentualnej łzy, która gdzieś tam zakręciła się w oku… a jutro opublikuję już tutaj epilog. Odpalcie podkład muzyczny, który huczał mi w głowie od początku. Myślę, że wystarczy zerknąć na tytuł piosenki, żeby zrozumieć, dlaczego. No i… przeczytajcie.

     Właśnie przyłapałam się na tym, że wcale nie chcę kończyć tego autorskiego monologu, bo to będzie oznaczać, że naprawdę dobrnęliśmy do końca. Razem.

     Ale nie będę rozwlekać.

     Wciąż możecie znaleźć mnie na Facebooku i zadawać pytania na Wywiaderze, czasem również skrobię coś na moim prywatnym blogu ze wszystkim i niczym. Będę także jeszcze przez jakiś czas na BH, jeśli o opowiadania chodzi, a potem…
     Dobra. Wygrałam bitwę (nie dałam szczęśliwego zakończenia na ENS), ale przegrałam wojnę i obiecuję, że napiszę jeszcze jakąś historię potterowską. Prawdopodobnie nie będę jej już rozwlekać na sześćdziesiąt rozdziałów, tak jak Echa, ale coś napiszę. Szykuję także coś swojego, autorskiego, ale to może zabrać mi trochę więcej czasu.
     Zachęcam do śledzenia wpisów Damy Kier na Facebooku. Jeśli stworzę nowe opowiadanie, informacja o tym właśnie tam pojawi się najszybciej.

     Pod tym postem proszę także o adresy mailowe, jeśli ktoś chciałby dostać Echo w wersji PDF (część III lub każdą inną). A gdyby ktoś nie chciał się ujawniać, może również napisać bezpośrednio do mnie na damakier93@wp.pl. Powinnam ze wszystkim uporać się do końca grudnia.

     Raz jeszcze serdeczne podziękowania dla wszystkich, którzy byli z Echem przez te siedemnaście miesięcy. Epilog dedykuję właśnie Tobie, jeśli dotrwałeś ze mną do końca.

     Gotowi? Bo ja ani trochę…

47 komentarzy:

  1. Powiem Ci, że czytam Twój blog od maja tamtego roku i też nie potrafię wyobrazić sobie, że co piątek nie będę czekać na nowy rozdział. Zżyłam się z bohaterami, z Twoim stylem, który dla niektórych może być tanim romansowym stylem pełnym patosu, ale dla mnie był po prostu stylem wspaniale oddającym miłość. Liczę, że szybko zatęsknisz i dasz nam coś nowego: czy swojego czy potterowskiego. Jeszcze raz chcę Ci podziękować za wspaniałe momenty. Bardzo widać, jak to opowiadanie z biegiem czasu dojrzewało, można powiedzieć wraz z Tobą. Przed laty czytałam i pisałam w blogosferze, potem jakoś mi to uciekło. W maju trafiając na to dramione, znowu wróciłam: na razie jako czytelnik, ale chcę też coś napisać. Ale do meritum prosiłabym o wysłanie w PDF wszystkich części ENS na maila: 19emilka93@wp.pl
    dziękuję ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Twój blog był chyba drugim, czy trzecim, jaki znalazłam, kiedy weszłam do świata Dramione.
    I muszę Ci powiedzieć, że jestem tu z Tobą kawał czasu.
    Łzy, które polecą na pewno, zostawię na epilog.
    I wiesz, chyba nawet wybaczyłam Ci , że ta historia kończy się smutno :D Bo dla mnie, Draco i Hermiona przeżyli niezwykle przepiękną miłość, a Ty wspaniale to nam pokazałaś.
    Miałam nie ryczeć, wyszło jak zwykle :D Idę po chusteczki, bo katar mnie bierze.
    Jeśli możesz, wyślij mi wersję PDF Twojego opowiadania. Będę do niego wracać, i wracać, i wracać...

    Dziękuję, Damo Kier.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oczywiście, mądra ja, nie podałam adresu email :D
      mmaanniiaa4@wp.pl xD

      Usuń
  3. Nie, nie jestem gotowa za zakończenie tej historii... Może za tydzień, może za miesiąc... Ale w tym momencie to do mnie nie dociera! Z pewnością jeszcze przez następne dni po epilogu będę tu zaglądać, z przyzwyczajenia, ale mnie łatwo nie jest się pogodzić z zakończeniem naprawdę BOSKIEGO opowiadania!
    Naprawdę liczę na to iż pojawisz się po raz kolejny z nowym opowiadaniem. Do kolejnego przeczytania, pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  4. Twojego bloga przyznam, że nie zaczęłąm czytać od początku - trafiłam chyba na rozdział 25 tomu pierwszego i od tego momentu zaczęłam czytać, ale za nim to zrobiłam, przeczytałam wszystko od początku ! <3
    Bardzo się wzruszałam, wściekałam w niektórych momentach... twój blog bardzo mnie zainspirował aby napisać już moje TRZECIE ff potterowskie, mam nadzieję, że mi się uda. ;-) Mogę zapomnieć, że moje blogi odniosą kiedyś taki sukces jak twój, ale bardzo się cieszę, że tobie się udało !!!!
    Bardzo przykro, że to już koniec, ale tak bywa...
    Będę czekała na twoje kolejne potterowskie wydanie ;) :*
    POZDRAWIAM - FANKA :*
    <3

    OdpowiedzUsuń
  5. Cześć, kochamy Cię. <3
    Koko i Empatia.

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie wierze że to tak szybko minęło, mam wrażenie jak bym dopiero wczoraj trafiła na Twojego bloga, muszę zaznaczyć że zakochałam się w nim od pierwszej linijki, a prolog... och do tej pory mam go w pamięci...
    Jeśli można to poproszę wszystkie części ENS na silki89@o2.pl
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie jestem gotowa. I myślę, że nigdy nie będę. Smutno mi.

    Mój mail: nikoola.05@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  8. Witaj : ) Mimo, że rzadko komentowałam, to kocham Twój blog. Nie mogę pogodzi się z tym, że to już koniec ; (
    Gdybyś mogła to wyślij mi wszystkie części na angelikaaa2206@interia.pl

    OdpowiedzUsuń
  9. nie mogę uwierzyć, że to już koniec... no ale cóż, choć odkryłam tego bloga dopiero we wrześniu, był naprawdę jednym z najlepszych jakie czytałam:)
    zakochałam się w nim odkąd go zobaczyłam<3
    jeśli to nie problem, mogłabyś wysłać mi wszystkie części na email: bajka1999@vp.pl
    pozdrawiam i całuję,
    Lilly.:)

    OdpowiedzUsuń
  10. ty nawet jak notkę piszesz to jest zaj*bista, wiesz?
    Nie,nie jestem gotowa, ani trochę i jestem pewna, że będę tu odruchowo wchodziła jeszcze przez długi czas.
    Resztę jutro pod epilogiem napiszę.
    Cóż za bieg okoliczności, że ENS kończy się tego dnia, którego organizuję w szkole Potteriadę : )
    A więc jutro:smutek,ból i żal ! Serio...tez nie umiem skonczyc pisac tego komentarza,a jutro to juz wgl...przygotuj się : )
    Och kochana jesteś !
    ~nie pamietam jak sie tu podpisuje, ale dla cb ważniejszy komentarz, więc ...;p

    OdpowiedzUsuń
  11. Sprawiłaś mi przykrość pisząc nieszczęśliwe zakończenie :(

    OdpowiedzUsuń
  12. nieszczęśliwe zakończenie pasuje do tej historii, nie wyobrażam sobie zakończenia happy end'em. Nie zawsze się ujawniałam, ale jestem z Tobą praktycznie od początku :) bardzo sobie cenię Twoją twórczość i wielki szacun dla Ciebie za wymyślenie tej historii i spisanie jej:) Proszę o PDF wszystkich części jeśli można :) Życzę weny i chęci dalszego pisania :*


    Magnolia

    OdpowiedzUsuń
  13. To takie smutne ;(
    To naprawdę końcówka? Było tak pięknie...

    MÓJ E-MAIL: safirkowo@onet.pl
    mogę wszystkie części?

    Dziękuję ci za wszystko :*

    OdpowiedzUsuń
  14. Mogłabym prosić o wszystkie części ? julkak384@onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  15. popłakałam się po tej notce, a co dopiero po epilogu... z Echem byłam tak mniej więcej od połowy części pierwszej i nie mogę się pogodzić że to koniec i oni nie będą razem! bardzo chciałabym przeczytać dramione z hepi endem twojego autorstwa, ale widziałam na wywiaderze twoją odpowiedź, że nici z tego :) mimo wszystko mam cichą nadzieję ;d

    OdpowiedzUsuń
  16. Nie mogę uwierzyć, że to już koniec ;_;
    Płakać mi się chce normalnie...
    To było takie piękne...
    Byłam z Tobą bardzo długo, może nie od początku i nie zawsze się ujawniałam, ale byłam :)
    Chciałabym Ci podziękować, wiesz?
    Jeśli możesz to poproszę wszystkie części na maila: gunwogunwo098@wp.pl (tak, wiem, debilny e-mail :))

    OdpowiedzUsuń
  17. Bloga zaczęłam czytać jak opublikowałaś 1 rozdział 3 części. Skończyłam czytać dopiero wczoraj. Niestety. Choroby, nauka czy lekcje zajęły mi większość czasu.
    Dlatego właśnie napiszę tutaj mój przedostatni komentarz.
    Powiem ci tyle Damo, że może nie stworzyłaś arcydzieła, ale to naprawdę niesamowity blog.
    Być może Hermiona była naiwna, może były inne niedociągnięcia, jednak opowiadanie było piękne.
    Talent masz i naprawdę ci go zazdroszczę. Kocham cię jednak za to, że nigdy nie żebrałaś o komentarze. Widać właśnie dzięki temu jak jesteś dojrzała.
    Ale zboczyłam z tematu. Może i jestem dziwna, ale moją ulubioną postacią jest Ester. Kocham film pt."Dziewczyna w czerwonej pelerynie", a także aktorkę Amandę Seyfield, która no cóż stała się Ester Silverman. Wspaniale ją wykreowałaś. Postać, która nie była w kanonie nadała tej historii ręce i nogi. Wspaniałe.
    Podobał mi się też Blaise. Po tych wszystkich opowiadaniach z 'Diabłem" jako klaunem nareszcie odzyskałam wiarę w to, że ktoś myśli jeszcze jak ja. Zabawny i wiecznie wesoły śmierciożerca- serio?
    Mimo tego, że nie byłam z tobą od początku na serio mi smutno, że to koniec.
    Dramione to na serio trudna sztuka. Tobie udało opanować się ją do perfekcji.
    A i żeby wreszcie przeczytać wszystko na raz prosiłabym o wszystkie części na adres hemionag@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  18. Jest to jedna z najlepszych historii Dramione jakie czytałam. Bardzo podoba mi się Twój sposób pisania. Zresztą nie będę się rozpisywać, bo w powyższych komentarzach na pewno jest napisane wszystko to co chciałabym Ci teraz przekazać. Mimo, że nie zaczęłam czytać Twojego opowiadania na samym początku czyli te siedemnaście miesięcy temu, to kiedy je znalazłam naprawdę nie mogłam się od niego oderwać. Często zaglądałam tu i sprawdzałam czy przypadkiem nie dodałaś nowego rozdziału. Przyznaję się, że rzadko komentuję ale zwykle po prostu nie mam na to czasu, za co przepraszam. Zasługujesz na naprawdę długi i wylewny, komentarz, ale to co czuje w tej chwili jest nie do opisania.
    Z niecierpliwością czekam na epilog i coś czuję, że z tych emocji chyba w ogóle dzisiaj nie zasnę.

    Chciałabym kiedyś jeszcze wrócić do Twojego opowiadania dlatego proszę Cię o przesłanie mi całego Dramione na adres e-mail infiniteasz@gmail.com

    Ja też nie jestem gotowa na koniec ;)

    OdpowiedzUsuń
  19. Moja Droga bycie jedną z Twoich czytelniczek jest dla mnie wielkim zaszczytem może nie byłam z Echem od samego początku ale z wielką pasją czytałam każdy rozdział historia Twojego autorstwa nauczyła mnie patrzenia na świat takim jaki jest naprawdę żaden z rozdziałów które napisałaś nie miał w sobie za dużo z przeslodzonych historia typu darmion jest to jedna z niewielu która sledzilam i cieszyłam się każda kolejna notka jak każdemu z nas żal mi iż Echo się kończy i że z każdym nowym tygodniem będzie mi brak Twojego humoru jak i zaangażowania w tą historię postacie które wykreował jak i zmieniłś na potrzeby owej mini książki są postaciami jakie chciałabym zobaczyć w ekranizacji ciekawi mnie co sama autorka książek o HP powiedziała by o Twoich zmianach tchnietych w to opowiadanie smutno mi że już jutro będę miała możliwość przeczytać przedstawiony przez Ciebie epilog ale jestem zadowolona iż wybrałam owy blog by jestem z Tobą jak i z Echem do końca :) mój e-mail brendii1992@wp.pl prosiłbym o przesłanie całego Echa chętnie przeczytam je od początku w wolnej chwili pozdrawiam i całuje oraz serdecznie dziękuję Ci Damo Kier za tak wspaniale przedstawienie miłości jak i możliwości jakie niesie że sobą pierwsza miłość mimo iż nie zawsze jej zakończenie jest happy endem Twoja Blackangell

    OdpowiedzUsuń
  20. Nie jestem gotowa na koniec tej historii. Nastąpił zbyt wcześnie. Mimo, że z Echem jestem dopiero od wakacji, to zżyłam się z tą historią niesamowicie. To jest najlepsze Dramione jakie czytałam i czytać będę. Tak, mam zamiar powrócić do tej historii raz jeszcze. Chcę przeżyć to wszystko ponownie z Hermioną i, mimo że już będę wiedzieć co stanie się dalej, nadal będę czytać Echo z zapartym tchem. To jak niesamowicie opisujesz postaci, tworzysz fabułę, jak tchnęłaś nowe życie w bohaterów ze świata kanonicznego pani Rowling… Te opisy, ta lekkość tekstu… Nie da się tego opisać słowami, naprawdę.
    Nie chcę, żeby Echo się skończyło. Naprawdę. Ale wiem, że nastąpi to jutro i w trakcie pisania tego cholernego opowiadania mam świadomość, że to już koniec. Ta historia się zamknie i nic tego nie zmieni. Ale czasem tak jest, trzeba pogodzić się ze świadomością utraty czegoś.
    Chwila, dlaczego mówię o utracie? Jestem bez sensu. Mam zamiar wydrukować sobie Echo i oprawić jak normalną książkę, bo… TO JEST MATERIAŁ NA KSIĄŻKĘ. Damo, kiedy skończysz z blogowaniem, koniecznie zabierz się za coś swojego, żebym, któregoś dnia mogła znaleźć Cię na półkach w księgarni.
    Echo pokazało mi drugą stronę miłości, której nigdy nie przeżyłam. Swoją akcję opieram na tym co znam z książek, filmów, opowieści. Jest to słodka, naiwna miłość, która idealnie pasuje do amerykańskich komedii romantycznych. Miłość, którą zawarłaś w Echu jest o wiele dojrzalsza, mimo że główna bohaterka zupełnie się z tym nie zgadza. Według mnie, pokazujesz nam jak ciężko jest wybrać między czymś co dobre, a czymś czego pragniemy. Równocześnie uświadamiasz, że czasem lepiej jest poświęcać innych, by osiągnąć swoje cele. Wprowadzasz nas w świat miłości, dla której nie istnieją żadne bariery, a jednocześnie dwoje ludzi dzieli tak wiele.
    Historię poleciła mi Pearl. Była zachwycona całym twoim opowiadaniem. Ja również się nim zachwyciłam. Hermiona zawsze była mi bliska sercu, jest niemal moją bliźniaczką pod względem charakteru. Nie sądziłam, że ktoś kiedykolwiek jeszcze bardziej pozwoli mi się z nią utożsamić.
    Zakochałam się w Twoim Draco. To, że nie można w nim czytać jak w otwartej księdze jeszcze bardziej do niego ciągnie. Z każdym słowem, razem z Hermioną i innymi czytelnikami, miałam okazję poznać go bliżej, zrozumieć niektóre jego reakcje i wypowiedzi.
    Nie wiem co mam napisać. Cieszę się, że przeczytałam ENS. Dzięki temu stałam się bardziej wrażliwa na wiele rzeczy wokół mnie. Zaczęłam dostrzegać piękno w przedmiotach pozornie brzydkich i nieprzydatnych. Stałam się lepsza. I dziękuję Ci za to.

    „Podniósł z ziemi pierwszy lepszy kamień i wrzucił go na gładką taflę, zakłócając mistyczny wręcz spokój. Obserwowałam powiększające się na powierzchni okręgi. […] Pokręciłam przecząco głową, nagle rozumiejąc, co chce mi powiedzieć. Nie wiem, co mnie do tego podkusiło, ale wrzuciłam do jeziora kolejny kamień, blisko miejsca, w które on trafił. Chciałam w ten sposób pokazać mu, że nie jest sam, bo teraz na dnie spoczywały dwa kamyki – ten, którego on dotknął, oraz ten, którego dotknęłam ja.”
    ~ Dama Kier, Echo Naszych Słów, Rozdział 10: Zakazany Las
    Ten cytat jest jednym z moich ulubionych fragmentów ze wszystkich książek i opowiadań, które czytałam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przy okazji, byłabym wdzięczna za wysłanie całej historii na email: princessexpecto@gmail.com

      Dziękuję :)

      Usuń
  21. Witam:) Wiem, że rzadko komentowałam (uroki czytania na telefonie) ale przeczytałam całą historię i z jednej strony chce już epilog, a z drugiej nie chcę. Twoja historia jest moją ulubioną zaraz po Dwóch Światach, ale co tam^.^ A tag już na koniec prosiłabym o przesłanie mi całej historii na maila: alkmena15@gmail.com

    Pozdrawiam Alhena Serpenthine ( awna Lestrange)

    OdpowiedzUsuń
  22. ximmortaly@gmail.com Poproszę o całość :) i już nie mogę się doczekać epilogu.

    /Lighty

    OdpowiedzUsuń
  23. Nie wierzę że to koniec :c Ale gratuluje ci tak świetnego opowiadania i tego, że ukończyłaś go i dotrwałaś do końca (wiele osób tego nie robi). Byłabym bardzo wdzięczna gdybyś przesłała mi opowiadanie w wersji pdf (devildomii@gmail.com). Mam nadzieję że w przyszłości będę miała możliwość przeczytania innych twoich historii. Pozdrawiam Hekate :3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przy okazji zapraszam na mojego bloga którego prowadzę z przyjaciółką ^_^ http://horrors-and-romance.blogspot.com/

      Usuń
  24. Wszystko co chciałam napisać, napisałam już w komentarzu po Epilogiem. Więc tutaj dodam tylko tyle: stworzyłaś coś pięknego.
    Również prosiłabym o całość: nymeria0705@gmail.com

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  25. wszystko napisałam pod epilogiem, a tutaj chciałabym cię poprosić tylko o to, abyś przesłała mi I i III część ENS na maila missdontcare@wp.pl :)

    OdpowiedzUsuń
  26. Witaj, znalazłam twojego bloga całkiem niedawno, szkoda, że pod sam koniec. Piszesz bardzo fajnie, byłam zauroczona tą historią i bardzo szybko przeczytałam wszystkie rozdziały. Za Ester - nie przepadam. Ona była dla mnie taką moją koleżanką z klasy, której nie do końca lubię. Draco...ach, cieszę się, że nie zrobiłaś tu z niego miękkiego chłopaczka który chodzi z dziewczyną z rączkę i na każdym kroku mówi jej jak to bardzo ją kocha. Hermiona...tutaj. Te rozmyślania jej...Widziałam w niej moją prababcię za czasów młodości, jakbyś odzwierciedliła jej życiorys. Cieszę się, że zakończyłaś ta historię i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś coś napiszesz. Ciężko mi się oddycha, pewnie z tego całego przejęcia. Jestem nowa w blogsferze i to jest drugie, a perwsze najlepsze dramione jakie przeczytałam. Będę wracać do tego opowiadania, aby przypomnieć sobie o historii stworzonej przez naprawdę wspanąłą dziewczynę. Marmurowy Anioł - on od teraz będzie kojarzył mi się z miłością. Astoria...w większości opowadań jest pust idiotką, a u Ciebie. Zrobiłaś z niej naparawdę dobrą, czułą, pomocą kobietę. Wytrwałą...Wzruszyłam się czytając epilog, łezka mi poleciała...Nie wierzę, że to koniec. Że to smutne zakończenie...

    Pozdrawiam,
    Kladzia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Poprosiłabym o wszystkie częście ;)

      kladzia.amorki@o2.pl

      Usuń
  27. No kurde! Znowu płaczę! <3
    Oczywiście poproszę wszystkie części ENS na e-mail:
    marchewa.98@wp.pl

    A teraz... Spadam na BH *-*
    //Lav.

    OdpowiedzUsuń
  28. Epilog doprowadził mnie do tak mocnego płaczu, że aż nie mogłam złapać powietrza! Nie jestem osobą, która tak mocno reaguje na opowiadania "fan fiction", ale Twój styl pisania i cała ta historia mnie urzekła i niesamowicie chwyciła za serce! Tylko ENS i Wężowa Miłość sprawiły, że łzy lały się strumieniami, nie tylko na samym końcu, ale i podczas czytania rozdziałów.
    Tak naprawdę, to Być Huncwotem było pierwszym opowiadaniem Twojego autorstwa, które przeczytałam :)
    Echo Naszych Słów widziałam, ale niestety nie miałam czasu na dokładne poznanie i przeanalizowanie tej historii. NA SZCZĘŚCIE po dokończeniu dotychczas ukazanych rozdziałów BH - wzięłam się za rozpoczęcie przygody z ENS i DZIĘKUJĘ wszystkiemu, co doprowadziło mnie do tego Dramione!
    Wiem, że nie komentowałam wszystkich rozdziałów, ale MUSISZ wiedzieć, iż czytałam WSZYSTKIE CZĘŚCI, płakałam, widząc, że historia nie skończy się "Happy End'em" i czułam wszystko, co czuła Hermiona - smutku i żalu było najwięcej.
    Kocham Cię za, tak wspaniale wykreowane postacie i jestem Ci dogodnie wdzięczna za, tak niesamowitą, przepełnioną, tak mocno poruszającymi serce i duszę emocjami, historię, która do końca życia zapadnie mi w pamięci! <3
    Bez przeszkód mogę bić Ci pokłony, Damo Kier. Zasługujesz również na oklaski i owacje na stojąco!

    Byłabym przeogromnie szczęśliwa, mając całe ENS do przeczytania o każdej porze dnia i nocy! :)
    Oto mój email: justynkasz1998@op.pl

    Jeszcze raz - DZIĘKUJĘ ZA NAPISANIE TEJ HISTORII!
    Powodzenia w dalszym pisaniu! :) <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chciałam jeszcze dodać, że piosenki, które są zamieszczone w zakładce "DODATKI" na zawsze będą mi przypominać o tej historii. Echo Jasona Walkera od zawsze była mi bliska, lecz od teraz łzy od razu będą mi się cisnąć do oczu. Filmik - reklama, którą czarnoczarna zrobiła na potrzeby ENS jest teraz czymś, czego nie będę mogła oglądać, ponieważ za każdym razem z moich oczu wyleją się hektolitry łez, a serce zaciśnie jakaś żelazna ręka.
      To jest jednak dobry znak, ponieważ widać, że masz talent i dar, który ujrzeli oraz docenili inni. Chwyciłaś nas swoim opowiadaniem za serca i dusze, które pozostaną z ENS do końca swoich dni <3

      Usuń
  29. Dziekujemy za ENS. Bez takich opowiadan swiat jest szary i nudny :)
    Email - natalia.ochocka@onet.pl Prosze wszystkie czesci
    Powodzenia w pisaniu!

    OdpowiedzUsuń
  30. No i się popłakałam. Bardzo dziękuję za ENS. To jedyna historia o Draco i Hermionie, która mi się naprawdę spodobała i jedyna, którą przeczytałam od początku do końca.
    Email- gabiii555@interia.pl Poproszę o wszystkie części.

    Gabiii

    OdpowiedzUsuń
  31. Opowiadanie jest cudowne ;)
    Masz talent.
    Poprosze o wszystkie części - angelikakawecka28@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  32. Jej... tyle łez wylanych nad tym opowiadaniem! :( :( Cudownie :* Proszę o wszystkie części: wlodek.klaudia@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  33. czytałam po cichutku; byłam tu co piątek.
    smutno, że koniec, ale co poradzić... tak być musiało.
    talent, wyobraźnia... MAGIA. gratuluję, dziękuję!
    poproszę całość na a_opalka@wp.pl abym zawsze mogła zatopić się w tym cudzie jeszcze raz.

    OdpowiedzUsuń
  34. Łezki popłynęły. Wszystko piękne i niesamowite. To cudowne, że czytając te wszystkie rozdziały od samego początku, nie zawiodłam się na historii. Jest oryginalna i wspaniała. Muszę przyznać, że czasami w dużym stopniu robiło mi się bardzo smutno, z powodu obrotu sprawy. Liczyłam, na happy end. Jak wspomniałaś w jednym z rozdziałów o zmieniaczu czasu to zapaliła się we mnie nadzieja, na to, ze może Hermiona go użyje. Niestety. Mimo to opowiadanie było cudowne i przepełnione różnorodnymi emocjami. Dziękuje!

    Mogłabyś przesłać wszystkie rozdziały? :paula4488@o2.pl

    OdpowiedzUsuń
  35. Na to opowiadanie natrafiłam stosunkowo niedawno poprzez Wyjątek ;) i muszę przyznać, że już po przeczytaniu prologu byłam niemal pewna, że się zakochałam w tej historii. Bohaterowie, których wykreowałaś są nie tylko kanoniczne, ale posiadają w sobie też cechy nadane przez ciebie, co naprawdę podziwiam, gdyż ja tej sztuki nie potrafię ;) Poza tymj jestem po prostu zafascynowana tym, w jaki przejrzysty i dokładny sposób przedstawiłaś uczucia bohaterki - jak wpletłaś te wszystkie barwne emocje do rozdziałów i do fabuły. Przyznam szczerze, sądziłam, że opowiadanie zakończysz ślubem Draco i Hermiony, a tymczasem zupełnie mnie zaskoczyłaś. Oczywiście pozytywnie, ponieważ mam słabość do opowiadań, które kończą się nie za dobrze dla bohaterów. Przykro mi jest trochę z tego powodu, że opowiadanie zostało zakończone, ale zawsze koniec kiedyś nadejdzie prawda?

    Byłabym ci dozgonnie wdzięczna, gdybyś przesłała mi wszystkie rozdziały w formie PDF, oczywiście jeśli to nie kłopot ;)

    jainaandjaina@gmail.com

    Pozdrawiam serdecznie i życzę Ci mnóstwo takich cudownych tworków jak Echo ;)

    Ever

    OdpowiedzUsuń
  36. Muszę przyznać że płakałam jak to czytałam :( Nie mam siły na długi komentarz jak poprzedniczki/cy :(
    Proszę o wersję pdf I, II i III części. Byłabym bardzo wdzięczna :)
    katsumi.rey@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  37. Dopiero teraz natknęłam się na Twoje opowiadanie. Długo, długo po zakończeniu. Nie czytam żadnych ff. Natknęłam się na nie w polecającym komentarzu na blogu o zupełnie innej tematyce i przepadłam. Zawsze uwielbiałam postać Draco, ale Dramione do mnie nie przemawiało. A teraz... Skończyłam czytać, serce mi się ściska, mam gulę w gardle i łzy w oczach. Nienawidzę tego uczucia! Mam wrażenie, że wtedy rozpadam się na kawałki. Bardzo rzadko tak otwarcie się wzruszam, a tutaj po prostu nie wytrzymałam. Nie będę się rozpisywać, bo za dużo lukru by się polało, a i nie jestem w stanie wydusić z siebie słów, które opisałyby to, jak się czuję po przeczytaniu ENS.
    Po prostu chciałam Ci p o d z i ę k o w a ć za wszystkie emocje, które we mnie wzbudziłaś. To było piękne. :)

    PS. Cudownie wykreowałaś postać Ester i to ona właśnie długo będzie mi się obijała po głowie.

    OdpowiedzUsuń
  38. Hej! Wiem, że skończyłaś pisać Echo ponad rok temu, jednak dopiero teraz go znalazłam. Nie umiem pisać opinii, więc po prostu powiem, że jest to najpiękniejsza opowieść, jaką kiedykolwiek czytałam. W pewnym sensie zaczęłam trochę inaczej patrzeć na życie. Ta historia to coś, co jeszcze długo pozostanie w mojej pamięci. Dziękuję Ci Damo Kier za to, że miałam szansę to przeczytać. Jeśli jeszcze tu zaglądasz, to proszę wyślij mi wszystkie części. kiks2176@gmail.com
    Pozdrawiam Cię serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  39. Blog został zakończony już dawno, dawno temu, a ludzie nadal go czytają. Damo Kier, zapewne nie przeczytasz tego komentarza. Niestety. Jednak chciałabym oddać Ci głęboki pokłon za tę historię. Musisz mieć wielki talent, żeby napisać takie opowiadanie. Nie masz może w planach wydania książki? Byłaby na pewno wspaniała. I z chęcią bym ją przeczytała;)
    Co do historii...Smutna. Przywróciła mi bolesne wspomnienia z przeszłości, do których niekoniecznie chciałam wracać. Ale powinnam i dzięki Tobie mi się to udało. Dziękuję (jak wiele innych osób) za Twój zapał i zaangażowanie. Twórz dalej, a ludzie Cię pokochają. Niektórzy już to zrobili.

    OdpowiedzUsuń
  40. Kochana Damo Kier, pewnie już nie przeczytasz tego komentarza, ale nigdy nic nie wiadomo :) Skończyłam czytać Echo kilka dni temu i nie mogłam napisać o nim nic sensownego, bo ciężko wpleść w jeden komentarz 60 rozdziałów, ale spróbuję. Zacznę może od twojego stylu pisania, który jest genialny, przepełniony uczuciami bohaterów i mnóstwem metafor. Naprawdę mam nadzieję, że jeszcze kiedyś przeczytam coś twojego pióra. Podczas czytania śmiałam się, płakałam i popadałam w zadumę. Cała historia to istny majstersztyk. Kłaniam się przed twoim geniuszem. Planowałam napisać jakiś długi komentarz, albo chyba mi się nie uda, bo w głowie nadal mam kompletny mętlik. Cieszę się, że nie zamknęłaś tego opowiadania przysłowiową kropką. Ja chyba dalej wierzę, że mimo wszystko Hermiona jakiegoś pięknego dnia wpadła w ministerstwie na Dracona, wyjaśnili sobie wszystkiego i mimo, że ze względu na dzieci nigdy nie będą razem, to pierwszy raz od kilkudziesięciu lat i poraz ostatni wyznali sobie miłość :') Jestem cholerną romantyczką i nie, nie lubię zakończenia Echa, ale co nie zmienia faktu, że ono mi się naprawdę podoba. Podoba mi się zachowanie kanonu i nawet przeżyję tego "twojego" Rona. Kończąc, zakochałam się w tym fanfiku i ma pewno jeszcze tu wrócę 💕

    OdpowiedzUsuń

Czytelnicy: